MAANDAG
Alle eendjes zwemmen in het water,
falderalderiere, falderalderare. Alle eendjes zwemmen in de plas. Maar ik, ik sta voor de klas. |
Kwak kwak iedereen, Badeend is mijn naam. Maar in bad zal je me amper zien gaan want ik ga liever in de douche. Je vindt me wel regelmatig in het zwembad met mijn allerliefste eendenkuiken, lekker kopje onder duiken. Als badeend ben ik natuurlijk niet bang om onder water te duiken op zoek naar eten want dat is 1 van mijn favoriete bezigheden. Ik ben dan ook een echte zoetekauw. En de visjes uit de vijver lust ik wel rauw. Groot of klein, van mij mag iedereen er zijn want ik speel niet graag in mijn eentje. Toch maakte ik alleen dit verenkleedje. Hopelijk vinden jullie mij geen lelijk eendje. Op de kermis in het eendenkraam word ik er niet graag uitgevist want dat maakt mij heel erg triest. Maar mijn eendenvrienden weten me dan altijd op te beuren, ze kunnen mijn dag echt opfleuren. Ik heb nog een leuk idee, ik heb een tof boek mee. Luisteren jullie graag mee?
|
DINSDAG
Badeend leest voor uit...
Matilda van Roald Dahl
Matilda van Roald Dahl
De directrice zat achter de tafel en staarde angstig en tegelijkertijd geboeid naar de wriemelende salamander in het glas. Matilda kon haar ogen niet van het glas afhouden. Nu bekroop haar heel langzaam een buitengewoon, merkwaardig gevoel. Het zat vooral in haar ogen, daar scheen zich een soort elektrische lading te verzamelen en broeide een gevoel van macht. Grote krachten concentreerden zich diep in haar ogen.
|
Maar er kwam nog iets anders bij, een heel ander gevoel dat ze niet kon begrijpen. Het leek op bliksem, er schenen een soort bliksemstralen in golven uit haar ogen te flitsen. Haar ogen begonnen te gloeien in hun kassen alsof er binnenin energie werd opgebouwd, het was een verbijsterende ervaring. Ze hield haar ogen strak op het glas gericht en nu concentreerde de kracht zich in een punt van elk oog en werd sterker en sterker. Het voelde alsof miljoenen piepkleine onzichtbare armpjes met handjes aan uit haar ogen schoten in de richting van het glas, waar ze naar staarde. ‘Duw om’, fluisterde Matilda. ‘Duw het om!’ Ze zag het glas wiebelen, het helde even een paar millimeter naar achter en daarna stond het weer recht. Ze bleef er tegenaan duwen met al die miljoenen onzichtbare armpjes en handjes die uit haar ogen reikten. Ze voelde de kracht regelrecht uit twee zwarte stipjes in haar pupillen flitsen. ‘Duw het om’, fluisterde ze weer. ‘Duw het om!’ Weer wiebelde het glas. Ze duwde nog harder en ze dwong haar ogen om nog meer kracht uit te stoten. En toen, heel heel langzaam, zo langzaam dat ze het nauwelijks kon zien begon het glas achterover te hellen.
|
WOENSDAG
Krokante Krab leest voor uit...
De fantastische avonturen van Kapitein Cacao - Het EI-land van de Zeeminmeer van Marc De Bel
De fantastische avonturen van Kapitein Cacao - Het EI-land van de Zeeminmeer van Marc De Bel
|
Gelukkig heb ik mijn boot, die staat in de garage. Toen opa stierf, verkocht papa al zijn oude spullen maar niemand kocht de tafel. De tafel van opa Fluit is een pracht van een boot. Daarmee vaar ik de wereld rond. Over gevaarlijke rivieren en woeste zeeën. Naar verre landen met rare namen. Dan draag ik altijd opa’s oude postbodepet. Die is wel een beetje te groot, maar dat vind ik niet erg. Matroos Koala gaat ook altijd mee. Koala is geen echte matroos, dat weet ik wel. Maar echte kapiteins hebben geen knuffel. Ik heb mijn boot naar het midden van de garage gesleept en die tot Abazaba gedoopt met een flesje prik. Grote mensen doen dat met champagne, zag ik op tv. Maar wij hebben geen champagne. Abazaba heeft al veel stormen overleefd en te kampen gehad met piraten en reuzenhaaien. Maar niemand wint het van kapitein Cacao.
|
donderDAG
Miss Poedel leest voor uit...
Sparkie wilt een broertje
Sparkie wilt een broertje
|
Stel je voor hoe Sparkie zich voelde toen zijn baasjes een zusje meebrachten uit het asiel. Veertje was groot en bol. Ze had geen spoortje pit. Ze wilde aldoor slapen. Ze wilde niet mee naar het park. Ze wilde niet snuffelen. Ze wilde niet met het botje spelen. Ze wilde ook niet met de bal spelen. Ze wilde alleen maar geknuffeld worden. ‘Ik heb nog liever een parkiet dan zo’n dikkerd die aldoor slaapt,’ zei Sparkie. ‘Laat die knorrepot maar, Veertje,’ zeiden zijn baasjes. ‘Kom maar bij ons.’ En toen Sparkie erbij wilde gaan zitten, duwden ze hem gewoon weg. Sparkie snapte er niets van. Hij werd weer treurig en stil en hij was ook boos. Het had leuk moeten zijn met Veertje. Nu zou Sparkie liever willen dat ze wegging, maar dat wilden zijn baasjes niet. Sparkie bedacht een plannetje…
|