MAANDAG
|
Ik ben Vanilla Gorilla en ik ben 10 apenjaren oud.
Elke middag beleef ik dolle pret. Ik wandel dan een uurtje rond en bezoek mijn 11 vrienden. 6 mannen en 5 vrouwen. We eten dan en soms krijg ik van de vrouwen een cadeautje. Oh ja, elke avond steek ik mijn limoentje in het stopcontact. Dan kan ik de dag daarna weer uren en 400 km rondsjezen. En terwijl ik mijn limoentje oplaad, brei ik bernadetjes, sjaals, sokken, mutsen, tochthonden. En die geef ik cadeau aan mijn vrienden. Die dat dan vooral niet aandoen. Maar ik blijf wel breien. |
DINSDAG
|
Ik ben graag in de buitenlucht. Daarom fiets en wandel ik graag. Ik heb graag veel mensen om me heen, ook al ben ik veel uren alleen. Ik ben dagelijks in meerdere klassen aanwezig. |
WOENSDAG
VANILLA GORILLA LEEST VOOR UIT...
Munkel TrOG van JANET FOXLEy
Wat hij boven het hek uit zag steken, deed Muncle versteld staan. Huizen zo hoog als reuzen met schuine daken en dozen erop waar rook uit kwam. Hij sloop voorzichtig langs het hek tot een geluid, dat leek op het spinnen van een pas gevoederde draak, hem zo nieuwsgierig maakte dat hij op zijn tenen ging staan om over de rand te kijken.
|
Het spinnende ding was een machine. Het beet het gras af en spuwde het in een bak. Erachter liep een man die de machine met twee handen vasthield. Oh jee, zijn eerste kriel. Wat was die in grotosnaam aan het doen? Muncle wenste dat de zon niet zo fel scheen, daardoor kon hij hem heel moeilijk zien. De man droeg net zo’n soort hemd als Muncle, maar hij had vreemde korte armen en de mouwen kwamen helemaal tot zijn polsen. Zijn benen zagen er normaal uit maar zijn broekspijpen hingen tot over zijn enkels. Muncle begon zich een beetje zorgen te maken, hij dook weg achter het hek en kroop een stukje verder. Toen gluurde hij er weer over heen. Deze keer zag hij een metalen boom met rechte takken waar glimmend geel touw aan hing. Om de een of andere reden stond een kriel er kleren aan vast te maken, hij vermoedde dat het een vrouw was, want hoewel zij ook een broek aan had, die tot haar enkels kwam, had ze twee dingen die leken op borsten. Muncle dook weer naar beneden. Hij dacht even na en keek nog eens. Hm, jaja, het moesten borsten zijn. Maar ze zaten op een rare plek. Heel hoog, en ze staken naar voren in plaats van dat ze lekker om hun gemak op haar buik lagen, zoals bij ma.
|
donderDAG
Lucky duck LEEST VOOR UIT...
lo en de beestjes van Elisabeth marain
|
Lo gaat super graag bij zijn oma logeren.
Zijn mama vindt het niet zo'n goed idee maar toch gaat Lo er naartoe. Lo loopt door de flat, hij wilt alles zien. Wat zit er in die kast? Wat ligt er in die la? ‘Wie is dat op die foto, Mo?’ ‘Dat is je mama toen ze klein was.’ Lo geloof het niet. ‘Toch wel,’ zegt Mo. ‘En jij lijkt op haar.’ Dan loopt Lo door. Hij wilt weer wat nieuws. Lo staat stil voor de kast met boeken. Er zijn strips en sprookjes en een dik boek over de maan. Lo kijkt naar de plaatjes. Hij slaat blad na blad om en vergeet waar hij is. |